زنده یاد ولی الله ایینه نگینی(نوسنده کتاب نگین سبز کرمان)

زندگی صـــــــــحنـــــــــه یکتای هنرمــــــــــندی ماســـــــــــــت

هر کســـــــی نغمه خود خــــــــــــــواند و از صحـــــــــــــنه رود

صحـــــــــــــنه پیوســــــــــته به جاســـــــــــــــــــت

خرم آن نـــــــــغمه که مــــــــــــردم بـــــــسپارند به یــــــــــــــاد

زنده یاد ولی الله ایینه نگینی  در سا ل۱۳۴۴ ه ش در روستای باب بید علیا واقع در ۱۷ کیلومتری شهر رابر در دامان خانواده ای دین باور ونجیب  درباغستان سرسبز وجود قدم نهاددوران تحصیل مقاطع ابتدایی و راهنمایی را در بخش  سیه بنوئیه (بخش سرسبز واقع در شمال شهرستان رابر )گذراند ودوره متوسطه را در دبیرستان امام خمینی (ره)رابر به کسب علم وآگاهی پرداخت .

در سال ۱۳۶۲ که اتش نبرد ایران و عراق شعله ور بود به مدت سه ماه همراه همسنگران شهیدش چون بهرام هلیرودی وعیسی جهانشاهی به دفاع از حریم مرزهای آگاهی و ایمان و شرف برخاست .

نگینی پس از اتمام دوره متوسطه در حلقه پر مهر دانش آموزان روستای به شغل شریف معلمی پرداخت و در همان سال در رشته زبان انگلیسی مرکز تر بیت معلم شهید رجایی کرمان پذیرفته شد وی پس از طی این مرحله از تحصیل دوباره به امر تدریس در منطقه رابر اشتغال داشت تا اینکه در سال ۱۳۷۴ برای ادامه تحصیل به مرکز آموزش ضمن خدمت خواجه نصیر کرمان فرا خوانده شد.

وی علاوه بر تحصیل دانش علاقه وافری به پژوهش وتحقیق در عرصه فرهنگ, زبان , ادب وگویش محلی زادگاهش داشت و همراه تحصیل در این مرکز با عشق وپشتکار در جمع آوری واژگان ,لغات عامیانه ,گویش محلی مردم رابر وتهیه عکس از گردشگاهها زیارتگاهها و مراکز تفریحی این منطقه سعی بلیغ داشت و ۶ سال به طور مداوم با پژوهشگران استادان وزبان شناسان مختلف ارتباط داشتند.

وی در سال ۷۶ نیز به عنوان آموزگار معرفت ودانایی به چشمهای معصوم ومهربان دانش آموزان لبخند مهر هدیه داد.

در تابستان ۱۳۸۰ مجموعه کتاب نگین سبز کرمان (فرهنگ گویش رابربافت )را به انتشار مرکز کرمان شناسی سپرد تا شاهد چاپ وتکثیر نخستین اثرش باشد اما دست تقدیر در این میان حایل شد .

ولی الله نگینی در سال ۷۹ دچار بیماری قلبی شد ه بود تا اینکه در بیست وپنجمین روز خزان سال ۸۰ به سلسله جاوید همیشه زندگان پیوست( یاد ونامش پیوسته در یادها  )

به امید اینکه شاهد تحقیقات و تالیفات مجددی توسط فرزندان برومند این سرزمین آنچنان که شایسته آن است باشیم

۱۰ دیدگاه

  1. واقعا مسخره ست

  2. واقعا خنده اوره

  3. مهری خواجه حسنی

    با سلام خدمت شما خانم /اقای غریبه
    ممنون از نظر وانتقاد شما دوست عزیز
    لطف میکنید, اگر دلیل مسخره بودن وخنده آور بودن مطلب رو هم ذکر کنید.
    با تشکر از شما

  4. با سلام و خسته نباشید خدمت خانم خواجه حسنی که زحمت این نوشته را کشیدند و دوستانی که ببی دلیل این نوشته را خنده دار و مسخره میخوانند. اگر شما هم از فرزندان این خطه بودید به طور یقین افتخار میکردید به چنین شخصیتی که توانسته پله های ترقی را رد کند و برای دیار خود باعث افتخار شود.
    روحش شاد و یادش گرامی

  5. علی شمس الدینی

    باتشکر از خانم خواجه حسنی بواسطه معرفی این معلم فرهیخته .آقای آینه نگینی سال ۱۳۶۶ معلم من هم بوده است . روحش شاد

  6. مهری خواجه حسنی

    سلام
    ممنون و تشکر از نظرات وانتقادات شما همشهریان خوبم

    در ظلمت گمراهی و در تیرگی جهـل

    نوری ست فروزان دل بینای معلـــــم

    شاهان جهان گیر و وزیران جهان دار

    سودند سرخود به کف پای معلــــم
    روحش شاد

  7. کاش یه قسمت توسایت در مورد مشاهیر راه بیفته.

  8. باسلام ممنون از مطلبتون
    زنده یاد نگینی معلم من در سال ۷۸ بوده او یک انسان کامل در اخلاق است

  9. خدا رحمت کند اقای نگینی را ولی من کتابش را خواندم جالب نیست

  10. زنده یاد ولی الله ائینه نگینی پدر دوست عزیزم روحش شاد با این کتاب محشرش کتابش حرف نداره.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Rabour.ir