گل محمدی

گل محمدی :نام های دیگر آن گل سرخ، گل سرخ صد پر، گل گلاب

نام علمی: Rosa damascena mill

این گیاه درختچه ی کوچکی است با شاخه های زیاد و تیغ های ریز، برگ های آن روی سبز براق و پشت خزی دارند. گل های آن صورتی کمرنگ می باشند و بسیار معطرند. این گل ها در بهار شکوفه می کنند.

مزاج گیاه: مرکب القوی، در بعضی انواع آن سرد و خشک ذکر شده ولی در کل این گیاه داراری مزاجی معتدل می باشد.

 گلاب: مرکب القوی، مزاج آن  سرد می باشد. مقوی قلب و مقوی دهانه معده است گلبرگ ها و غنچه تازه آن مفرح، مقوی، مسهل، مسکن صفرا، رقیق کننده بلغم هستند، ضماد آن نافع برای ورم مقعد، رفع جوش، التیام زخم ها( آبله)، خشک کردن زخم ها ، رفع خونریزی و رطوبات رحم، رفع  زگیل، ناراحتی های پوستی، رویانییدن گوشت تازه بر زخم های عمیق، تحلیل ورم های گرم، شکستگی اعضاء
مالیدن: رفع سردرد گرم، چشم درد، گوش درد، تقویت دندان و لثه، ترمیم زخم های دهان،رفع بد بویی عرق، قطع عرق ( جزء داروهای گیرنده در درمان چشم درد و التهاب چشم)
غرغره گلاب مقوی دل و دماغ است و بخور آن در درمان نزله گرم،عفونت بینی، بواسیر(پولیپ) بینی موثر است.
عصاره گل خشک شده :قابض ، رفع خونریزی سینه، قطع اخلاط خونی، رفع رطوبات معده ، درمان یبوست، رفع خفقان گرم، رفع ضعف قلب ، بند آوردن اسهال های گرم (جزء داروهای سرد مزاج برای علاج سوءمزاج قلب و خفقان گرم قلب).
خوردن: مسهل مواد لزج، بند آوردن اسهال های صفراوی، مسکن التهاب معده، زخم روده، دل درد، دل پیچه مفید است. خواص روغن: قابض ، محلل، بازکننده مجاری ، مسهل است.
تنقیه: درمان زخم روده ها، دل درد و دل پیچه.

منبع:سایت http://www.tim.ir